سه شنبه ۱۳ خرداد ۹۹ | ۲۰:۵۶ ۵۴ بازديد

در طراحي كليه فرآيندهاي مختلف صنعتي كه هدف، كسب ارزش افزوده از طريق تبديل شيميايي مواد اوليه به محصولات مي باشد كه اغلب مرحله تغيير شيميايي نبض فرآيند محسوب مي شود و اين مرحله اي است كه فرآيند را از لحاظ اقتصادي توجيه يا رد مي كند. اين مرحله تغيير شيميايي در دستگاهي به نام راكتور انجام مي شود. راكتور به عنوان قلب هر فرآيند شيميايي وظيفه تبديل و تغيير مواد اوليه به محصولات را دارد و برحسب طراحي راكتور براي فرآيند خاص، شرايط خوراك ورودي به راكتور متفاوت مي باشد.

به عبارت ديگر مواد اوليه، نياز به تغيير و تحولات فيزيكي (بعضاً شيميايي محدود) دارند تا جهت انجام واكنش در داخل راكتور آماده شوند، ممكن است محصولات توليد شده به همراه مواد اوليه تبديل نشده از راكتور خارج شوند. در اينصورت در ادامه از واحدهاي جداسازي استفاده مي شود تا بتوان محصول را با خلوص بالاتر بدست آورد.

طرح بالا شمايي كلي از راكتور است كه در آن دو نوع ماده اوليه A و B پس از عبور از مراحل آماده سازي به راكتور وارد مي شوند و خروجي از راكتور در سه مرحله جداگانه، جداسازي مي شوند. در نتيجه تمام ناخالصي هاي گازي، مايع و يا جامد با عبور از مراحل تصفيه و جداسازي از سيستم خارج مي شوند. بايد توجه داشت كه در طراحي يك راكتور، هدف همواره توليد حداكثر محصول مطلوب و حداقل محصول نامطلوب است تا مخارج جداسازي را به حداقل برسانيم. به عبارت ديگر اگر درصد تبديل و بازده يك راكتور پايين باشد در ادامه هزينه هاي جداسازي به شدت افزايش پيدا خواهد كرد...